We dworze Kamockich w Kocierzowach (gm. Gomunice) aż do odzyskania przez Polskę niepodległości przechowywano sztandar powstańczy, który trafił w ręce właściciela majątku po potyczce: Oto gdy osaczony oddział poszedł w rozsypkę chorąży zdążył zerwać sztandar z drzewca, schować pod mundur i ujść szczęśliwie z pola bitwy do dworu ziemianina Kamockiego w Kocierzowie [dziś: Kocierzowy] pod Kamińskiem [dziś: Kamieńsk]. Wprawdzie w artykule twierdzono, że sztandar należał do oddziału Kurowskiego, jednak partia Kurowskiego nigdy nie operowała w okolicach Kamieńska, a jak wynika z treści potyczka odbyła się niezbyt daleko od dworu. Prawdopodobnie epizod ten można wiązać z oddziałem Wagnera (patrz więcej: Kępa, Jedlno). Na sztandarze znajdowała się Matka Boska oraz godło Polski. Przechowywany był jako święty obraz, umieszczony w ramach tak, aby widoczny był tylko wizerunek Matki Boskiej. Właściciel w latach międzywojennych przekazał go muzeum w Piotrkowie.
Powstańcy związani z gminą Gomunice
Momot Franciszek, s. Józefa, ur. ok. 1830 r., ziemianin, poch. ze Spytkowic w pow. wadowickim, wzięty do niewoli koło wsi Kletnia.
Ostrowska Wiktoria Aleksandra Placyda h. Korab (1819-1869), c. Jana Nepomucena i Antoniny ze Zbijewskich małżonków Gołembowskich, żona Ignacego Ostrowskiego właściciela Piaszczyc. Po śmierci syna Bolesława zmarłego w Krzeszowicach z odniesionych ran w bitwie pod Szklarami (5 IV 1863) wyjechała do Krakowa. Tam weszła w skład tajnego Komitetu Niewiast Polskich w Krakowie. Organizowała podobne komitety w innych miejscowościach zachodniej Galicji. Zajmowała się opieką nad internowanymi powstańcami w obozach w Ołomuńcu, Igławie (na Morawach) i Telczy. Ułatwiła ucieczkę ok. 700 internowanym. Miała też brać udział w próbie uwolnienia dyktatora powstania Mariana Langiewicza. Za swoją działalność aresztowana przez Austriaków i skazana na 5 lat ciężkiego więzienia oraz utratę szlachectwa i prawa do tytułu hrabiowskiego. Początkowo więziona na Zamku Królewskim w Krakowie, później przetrzymywana w areszcie domowym w Krakowie, a po wydaniu władzom Królestwa Polskiego – w Piaszczycach. Po odbyciu kary przeniosła się do Radomska. Zm. 30 VII 1869 w Radomsku, przypuszczalnie spoczywa w kaplicy rodzinnej na Starym Cmentarzu.
Ostrowski Bolesław Cyryl Ignacy (1844-1863), s. Ignacego i Wiktorii z Gołembowskich, ur. 9 VII 1844 r. w Piaszczycach (akt ur. 233/1844, Radomsko). Uczeń szkoły politechnicznej w Puławach. Wziął udział w powstaniu styczniowym jako podporucznik w oddziale Grekowicza, został ranny w bitwie pod Szklarami (5 IV 1863), zm. w krzeszowickim lazarecie 6 lub 7 IV 1863 r. (Kolumna Z., Pamiątka dla rodzin polskich…, t. II; klepsydra, BJ – Mar. Rara 1, 224649VMr-O 735).
Bolesław Ostrowski (fot.: Zbiory Tadeusza Sauczeya w CDIAL 195-1-58, https://genealogia.okiem.pl/foto2/displayimage.php?pid=106663)
Szubert Jan Tomasz (1843-1937), mieszczanin, poch. z Częstochowy. Zm. 15 X 1937 r. w Gomunicach (patrz więcej: Wielgomłyny).