Na terenie gminy Rząśnia przebywał oddział Teodora Cieszkowskiego po bitwie pod Radoszewicami (27 III 1863). Po poniesionych stratach ponownie się organizował w okolicach Broszęcina. Tam 10 IV został zaskoczony przez przeważające siły Rosjan i całkowicie rozbity. Cieszkowskiego i sześciu innych powstańców zabito. Poległych pochowano w Chabielicach (patrz więcej: Wiewiec).
W Rząśni 27 VIII 1863 r. nocował oddział Edmunda Taczanowskiego, który spod Sędziejowic wyruszył w Sandomierskie. Rano powstańcy skierowali się przez Dubidze, Ważne Młyny, Prusicko, Kruszynę do Borowna (patrz więcej: Borowno, Kruszyna). Prawdopodobnie jeszcze w okolicach Rząśni lub w trakcie jakiegoś postoju wykonano wyrok śmierci na dezerterze, który w nocy usiłował uciec z obozu z pieniędzmi i kosztownościami zrabowanymi Rosjanom poległym w Sędziejowicach.
Po powstaniu styczniowym na podstawie ukazu carskiego rodziny zabitych przez powstańców mogły starać się o zapomogę. Zapomogę w wysokości 200 rs. rocznie w 1867 r. pobierała Marianna Kalińska i jej niepełnoletnie dzieci (Antoni Leon, Joanna Monika, Franciszka Jadwiga, Emilia Józefa), wdowa po mieszkańcu Rząśni Leonie Kalińskim. Jak wynika z aktu zgonu, Leon Kaliński (lat 33, rządca dóbr Zielęcin, niewiadomych z imion rodziców, ur. w Brudzewie) zmarł 19 V 1864 r. o godz. 4 po południu w Zielęcinie. Przyczyny śmierci nie podano.
Powstańcy pochodzący z gminy Rząśnia
Mruwiński (Mrowiński) Błażej, włościanin, poch. z Rząśni. Służył w oddziałach: Michalskiego, Matusewicza i Koniecznego (prawdopodobnie wziął udział w potyczce pod Prusickiem), 25 IV 1864 r. skazany na 8 lat robót katorżniczych.
Włodarczyk (Włudarczyk) Szczepan, ur. ok. 1830 r., włościanin, poch. z Suchej Woli (dziś: Suchowola, gm. Rząśnia), skazany na zsyłkę do gub. astrachańskiej.